top of page

“Viví nel periodu de la postguerra”

por Aroa González Mori

Maria Dolores Quintano Miguelez nació el 18 Payares de 1938, anguaño tien 80 años, na provincia de Lleón concretamente nel pueblu de Valencia de Don Xuan. Tien 3 hermanos, 2 hermanes (incluyéndola a ella) y un hermanu.

— ¿Vivisti tola to vida en Valencia?

Viví ehí hasta los 19 años, dempués camudéme pa L'Infiestu onde cumplí los 20.

—¿Por qué te camudasti?

Vini a trabayar nuna casa de cocinera.

—De neña, mientres vivíes en Valencia de Don Xuan, ¿a qué xugabes?

Pos xugábamos al escondite, al pilla pilla…

—¿Cómo recuerdes el to periodu na escuela?

Nun tengo munchu recuerdu yá que lo tuvi que dexar a los 11 años.

—¿Por qué lo dexasti tan pronto?

Había enfermedaes en casa y los mios padres taben en Lleón curiando a un fíu que taba enfermu. Al ser la mayor, p’ayudar a los mios pás, quedábame en casa curiando a los más pequeños.

—¿Tocóte vivir dalgún periodu malu, falando a nivel mundial?

Tocóme vivir el periodu de la postguerra.

—¿Pasástilo mal naquella época?

Tuvi una vida mui humilde. Mio padre yá me conoció cuando yo tenía los 3 meses.

—¿Por qué tuvo tantu tiempu ensin conocete?

Tuvo lluchando na guerra en Ceuta.

—¿Si la to familia tuviere meyor económicamente naquella dómina, gustaríate haber siguío estudiando?

Sí, la verdá ye que me gustara siguir formándome.

—¿Teníes preferencia por dalguna asignatura?

Gustábenme muncho les matemátiques.

—¿Al dexar tan prontu'l colexu quién t’enseñaba tolo que teníes que saber?

Mio padre estudió nun colexu de monxes y foi fiyu d’un xuez de primera estancia. Él foi’l que m’enseñó a lleer, escribir, sumar, restar etc.

—¿Cuando formasti la to familia la to vida fue a meyor?

Cuando formé la mio familia la mio vida foi meyor, sí. Tuvi dos fíos y una fía.

—¿A qué años formasti la to familia?

Yo caséme a los 23 años y tuvi col mio esposu 3 años de novialgu.

—¿Ónde y cómo vos conocistis?

Pues yo trabayaba nuna casa y el trabayaba nun almacén de vinos cerca de la casa. Entós empezamos a tener rellación y empezamos a quedar de nueche.

—Güei anguaño toos sabemos que los "temes d’amor" camudaron muncho, ¿cómo yeren na to época?

—Pues anguaño besase tol mundu per tolos llaos, pero cuando nosotros tábamos empezando la rellación díbamos per un paséu caminando y hasta que nun pasábamos toles cases asegurándonos de que nun nos vía naide nun nos coyíamos de la mano.

—¿Se que na familia hubo enfermedaes por un productu llamáu “aceite de colza”. ¿Pues cuntanos como vivisti aquello?

Foi un aceite que vieno contamináu, espandióse por toa España, pero afeutó-y muncho a la provincia de Castiella y Lleón. A mi, por suerte,nun m'afeutó pero dos de les mios hermanes cayeron enfermes por mor de lproductu.

—¿Cómo empezastis a saber que venía en mal estáu?

Pues porque por desgracia empezó a ponese la xente enferma y hubo munchos finaos nel pueblu. A más de que ficiéronse análisis y confirmóse la traxedia.

Munches gracies por esta entrevista.

bottom of page