top of page

"Al mio maríu conocilu nes romeríes"

por Andrea Miyar

Isabel Berta García Carus, mío güela, prestóse a responder a delles entrugues sobre’l so trabayu.


¿Cómo conocisti al to maríu?

—Pos conocilu nes romeries

¿Cuántos años tuvisti casada?

—-Tuve 40 años más o menos

¿Cómo te trataba el to maríu?

—Mui bien nunca nos engarrábamos, él yera mui seriu y si dicía que non yera que non y nunca llevantó la voz pa deci-yos dalgo a los críos nin nada.

¿Cuántos años te llevaba’l to maríu?

—Llevávame 10 años

¿Y tu ónde nacisti?

—Yo nací en Llibardón

¿Siempre vivisti equí en Covian?

—Non, tamién viví en Llibardón cuando yera una moza. Depués cuando tuvimos el primer fíu fuimos pa Castiellu; a los 7 años, que tuvimos el segundu, vinimos p’equi a vivir

¿Siempre vivisti col to hermanu?

—Non, él vino a vivir con nosotros cuando vinimos p’equí y montamos la ganadería.

¿Por qué vinieron a vivir les tos tíes contigo p’equí?

—Porque elles yeren ciegues y el so hermanu, que yera’l que les curiaba, nun-yos daba de comer y pegaba-yos pol fechu de ser ciegues. Entós elles un día garraron un taxi y apaecieron equí y quedáronse con nosotros.

Cuándo conocisti a la to nuera ¿qué te paecio?

—Cuando me la presentaron paecióme buena moza y mui trabayadora.

¿Y cuando conocisti al to yernu?

Cuando lu conoci nun me paeció mui bien porque yera un home separáu y nun me gustaba; pero depués… ye un home mui trabayador.

bottom of page