L’abandonu d’animales

por Noemí García Rimada

Nun hai munchu tiempu, una familia d’Asturies que tenía un perru cachorru decidió dir a vivir a otru llugar y a la hora colar dixéron-yos a los sos fíos que'l perru morriera. Yera mentira. Al perru abandonáranlu nuna carretera con un una cadena llarga atada al collar y con un candáu por que paeciera que s'escapara. Atopólu la policía y llevólu a la perrera municipal. Ellí, al quitar el candáu, comprobaron que tenía una gran ferida nel pescuezu. Díes dempués una bona familia recoyólu de la perrera y agora, esi perru, vive feliz, con esta nueva familia más un nuevu amigu, un gatu.

Casos d’abondonu como esti asoceden a diariu, hai munches perreres llenes, entá asina la xente sigue mercándolos.

Les lleis n'España y n'Asturies, paez qu'empiecen a funcionar. Valga l'exemplu del encarcelamientu (dos años y nueve meses), de Carmen Marín, presidenta de la falsa protectora de Torremolinos qu'esterminó de forma masiva ya inxustificada a cientos de perros y gatos. La multa por abandonar un perru xube a 90.000€ n'Asturies. ¿Son estes lleis abondo? Según l'Estudiu d'Abandonu y Adopción 2017 de la Fundación Affinity, n'España abandónense 138.000 perros y gatos al añu. D'ellos solo'l 16% volvió colos sos dueños y el 45% foi adoutáu nun nuevu llar. N'Asturies 853 perros fueron abandonaos no que va d’añu, según les cifres oficiales, anque esta cifra ye mayor pos la mayoría de les protectores de la rexón, siquier 16, socorren a decenes de perros y gatos al traviés de cases d'acoyida y nun tienen rexistros.

Lo que duel también enforma ye que'l mes en que más abandonos se producen ye xunetu, cenciellamente porque la xente cola de vacaciones, o porque foi’l regalu de Navidá y nesti mes yá nun son tan cachorros, tan monos y pequeños como un peluche, y yá nun sirven. Tienen al perru como un pañuelu d'usar y tirar.

Les perreres municipales son numberoses, pero amás hai otres munches privaes, en manos de persones a les que-yos gusten enforma los perros, tolos gastos salen del so bolsiellu. Pero toos podemos ayudar de munches formes, como participar en dalgún de los programes de “casa de acoyida”, esto ye curiar al perru hasta qu'atope una casa; adoptar ún d’ellos; da-yos comída a les perreres o ayudar nel so cuidu…

Los perros y gatos nun son un xuguete. Son amigos fieles, protectores, cuidadores… llenos de sensibilidá y amor. Enantes de mercar tendríes de buscar un perru en dalguna perrera o protectora pa da-y una segunda oportunidá, nun lo vas llamentar. ADOPTA.